- zranić się
- сов.ра́нить себя́, пора́ниться
zranić się się w palec — поре́зать себе́ па́лец
Syn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zranić się
Смотреть что такое "zranić się" в других словарях:
zranić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zranić sobie ciało; skaleczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić się nożem, siekierą. Zranić się w rękę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… … Słownik języka polskiego
porozbijać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uderzając o coś, zranić się, uszkodzić sobie jakąś część ciała (przeważnie o wielu osobach) bądź zbić się, ulec zniszczeniu (o wielu rzeczach) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziecko wypadło z wózka i porozbijało się. Jajka porozbijały … Langenscheidt Polski wyjaśnień
postrzelić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zranić się samemu pociskiem z broni palnej zwykle przypadkowo, manipulując bronią : {{/stl 7}}{{stl 10}}Postrzelił się podczas czyszczenia pistoletu. Postrzelił się w rękę. Postrzelić się lekko, ciężko, śmiertelnie. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaciąć — dk Xc, zaciąćtnę, zaciąćtniesz, zaciąćtnij, zaciąćciął, zaciąćcięła, zaciąćcięli, zaciąćcięty zacinać ndk I, zaciąćam, zaciąćasz, zaciąćają, zaciąćaj, zaciąćał, zaciąćany 1. «uderzyć czymś ostrym, tnącym, raniącym; zrobić na czymś cięcie;… … Słownik języka polskiego
skaleczyć — dk VIb, skaleczyćczę, skaleczyćczysz, skaleczyćlecz, skaleczyćczył, skaleczyćczony «uszkodzić żywą tkankę czymś ostrym; zranić, zadrasnąć» Skaleczyć nogę o kamień. Skaleczyć rękę odłamkiem szkła. skaleczyć się «zranić się lekko» Skaleczyć się w… … Słownik języka polskiego
zranienie — n I 1. rzecz. od zranić. 2. lm D. zranienieeń «miejsce zranione; rana» Zdezynfekować zranienie. Opatrzyć zranienia. zranienie się rzecz. od zranić się … Słownik języka polskiego
obciąć — dk Xc, obetnę, obetniesz, obetnij, obciąćciął, obciąćcięła, obciąćcięli, obciąćcięty obcinać ndk I, obciąćam, obciąćasz, obciąćają, obciąćaj, obciąćał, obciąćany 1. «tnąc oddzielić coś od czegoś, skrócić coś; uciąć» Obciąć materiał. Obciąć włosy … Słownik języka polskiego
ugryźć — dk XI, ugryzę, ugryziesz, ugryź, ugryzł, ugryźli, ugryziony 1. «odciąć, oddzielić kawałek czegoś zębami» Ugryźć kawałek chleba, kawałek jabłka, jabłko. ◊ Nie móc czegoś (np. zagadki, zadania matematycznego) ugryźć «nie móc czegoś zrozumieć,… … Słownik języka polskiego
poranić — dk VIa, poranićnię, poranićnisz, poranićrań, poranićnił, poranićniony «zranić wielu albo zranić kogoś, coś w wielu miejscach; pokaleczyć» Pocisk poranił ludzi w schronie. Żołnierz poraniony w bitwie. Niedźwiedź poranił owce. Poranić sobie stopy… … Słownik języka polskiego
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
